We hebben een slimme thermostaat. Deze beschermt ons achtelozen tegen torenhoge energierekeningen. De intelligente Big Brother bewaakt met allesziende argusogen. Zodra één van ons zich buiten een bepaalde straal van huis bevindt, heeft hij het in de smiezen. En als we beiden uithuizig zijn, schakelt hij koelbloedig naar een paar graadjes minder. So far so good.
Nu wil het geval dat mijn echtgenoot nogal eens ruzie heeft met Big Brother. Iets met instellingen, moeilijk, “zal wel aan mij liggen” en “klaar mee”. Zo gebeurde het dat ik – op stap met vriendinnen – een verontrustend appje kreeg. “Blijf je nog lang weg? ’t Wordt zo koud hier.” Even dacht ik dat mijn warme persoonlijkheid gemist werd. Maar het was de welwillendheid van Big Brother die te wensen overliet. De slimme thermostaat was een beetje dom, dacht dat mijn wederhelft ook uithuizig was en zette hem in de kou. Dat de domme, slimme thermostaat gewoon manueel gecorrigeerd kan worden, was nog niet doorgedrongen tot het thuisfront. Blijkbaar vertrekt met de opkomst van slimme technologie de zelfredzaamheid met de noorderzon.
Laatst las ik een ronkend bericht over een keukenkraan met stembesturing. Volgens de fabrikant onmisbaar vanwege ontelbare voordelen: hygiëne, duurzaamheid, comfort en ongetwijfeld ook eeuwige jeugd en world peace. Ik kreeg een visioen. Mijn echtgenoot probeert eenzaam en bibberend van de kou Big Brother ervan te overtuigen dat hij toch echt thuis is. Big Brother negeert hem stoïcijns. Echtgenoot “flikkert de app van zijn phone” en beweegt zich verkleumd naar de keuken voor een kopje warme thee. Helaas herkent de slimme kraan zijn klappertandende instructie niet en weigert nuffig. Geen duurzame druppel wordt hem gegund. Vanwege de toenemende wanhoop en woede weigert zijn bloedeigen telefoon hem toegang via gezichtsherkenning. Omdat een weigerachtige telefoon niet gehoorzamer wordt van een smak tegen de muur, blijft hij verstoken van redding. Ik kom uren later thuis en vind mijn onderkoelde echtgenoot uitgedroogd en uitgeraasd in een hoek van de onherkenbaar verbouwde keuken. Blauwe vingers klemmen zich wurgend om een zwanenhals.
Ik hou het toch maar bij een doofstomme kraan. Da’s beter voor een duurzame relatie en de huiselijke vrede.
Gerda Lether