Ik ben geboren in de tijd waarin vrouwen in tuinbroek de natuurlijke kont tegen de krib gooiden, hun bh wegslingerden, gelijkheid opeisten en baas werden in eigen buik. Niet dat ik zelf nou zo’n dappere Dolle Mina was. Het pad werd voor mij geëffend. Tegen de tijd dat ik toe was aan beha en eigen buik, was de strijd gestreden. Ik kon gemakzuchtig meeliften op de victorie. Studeren, eigen keuzes maken, net zo eigenwijs zijn als mijn broers. Ik ben een mazzelkont die toevallig in de juiste tijd geboren is.
De jonge vrouwen van nu zijn mondig en laten zich niet zomaar de les lezen. Toch volgt een toenemend aantal blindelings het gedicteerde schoonheidsregime van groot, groter, grotesk.
Natuurlijk, het staat iedereen vrij het lijf te verbouwen. Maar staat het streven naar onnatuurlijk opgepompte erogene zones niet haaks op vrijheid? Wat is vrijheid als je natuurlijke ik er niet mag zijn? Wat is er eigenlijk veranderd sinds de ingebonden lotusvoetjes en de adembenemend strakke korsetten om wespentailles?
Toegegeven, het streven naar het Instagrammable beeld heeft een nivellerend effect. Volgers gaan steeds meer op elkaar lijken: airbag tuitlippen, gerestyled neusje, XXL-latinobillen en wereldcup borsten. Maar ik betwijfel of de Dolle Mina’s van weleer deze vorm van gelijkheid voor ogen hadden.
Graag roep ik op tot nieuw verzet. Kom op meiden! Hul je gelifte mazzelkont in de spreekwoordelijke tuinbroek. Breek door de leugenachtige filters en slinger je implantaten om de oren van de dik betaalde influencers. Da’s pas een boob job waar je blij en vrij van wordt.