De krenten zijn definitief uit de pap. Dit besef overvalt me bij het opensnijden van een verse bol met een zorgelijke identiteitscrisis. Verkocht als stoere zoete krentenbol, maar van binnen toch echt een maagdelijk sneeuwwitje. Mijn bolletje lijdt aan een ernstige vorm van krentenwegge.
Alleen als ik heel goed kijk, ontdek ik hier en daar een rimpelig ingedroogd zuidvruchtje. Dat doet nog een poging om zoete broodjes te bakken. Tevergeefs, het blijft een zuinig bammetje in plaats van dikke mik.
Ik snap best dat de gestegen kosten uit zelfs de warmste bakker een krentenkakker opdiepen. De broodjes gaan niet voor niets bij kaarslicht protesterend over de toonbank.
Het zou een mooi gebaar van solidariteit zijn wanneer De Dikke van Dale hier en daar een twijfelachtig ‘ennetje’ wegbezuinigt. Zodat het getroebleerde krentebolletje de crisis overleeft en zichzelf weer herkent.
Gerda Lether