Ik geboren met een klein defect. De installatie van mijn interne Google Maps is mislukt. Daarom dwaal ik zonder richtinggevoel door het leven. Vraag mij de weg en je weet zeker dat je nooit komt waar je moet zijn. Draai mij driemaal rond en ‘Spoorloos’ moet worden ingeschakeld om me terug te vinden.
Wellicht ben ik daarom zo gefascineerd door de spreeuw. Niet vanwege het uiterlijk schoon. Het is tenslotte een vrij ordinaire schreeuwlelijk in een fantasieloos verenpak. Maar zet vroeg in de avond een paar duizend spreeuwen bij elkaar en er gebeurt iets magisch. Simultaan vliegen ze op en vormen een organisch wervelende wolk. Als lichtvoetige Pavlova’s en Nureyev’s dansen ze een hypnotiserend ballet tegen een decor van avondrood. Moeiteloos wervelen en walsen ze in duizendvoudige perfectie. Niemand vergist zich tussen links en rechts. Geen spreeuw vliegt tegen de stroom in. Een spectaculaire prestatie die ik ademloos bewonder.
Ik vermoed dat er strenge audities zijn om toegelaten te worden tot het gevleugelde gezelschap. Toch fladdert er soms een glad vogeltje doorheen. Ongetwijfeld dankzij invloedrijke, omkopende spreeuwenouders die voor hun onhandelbare jong een flinke veer laten. En dan ontstaat er gedonder in de wolk. De verwende spreeuwendiva wordt al snel vleugellam door het maken van vele goedgebekte selfies. En dat leidt in de vlucht onvermijdelijk tot een navigatiefout. Met als gevolg dat het hele ballet van hoogvliegers in chaos ter aarde stort; de Stervende Spreeuw op asfalt.
Zo vervliegt het luchtballet. De spreeuwenstand holt hard achteruit. Het is daarom maar goed dat ik zonder vleugels en verenkleed geboren ben. Bij gebrek aan navigatieprothese en connectie met de Cloud zou ik als kamikaze in tutu een complete vlucht de vernieling in dansen.
Gerda Lether
Spreeuwenvlucht (RTV Utrecht)