Lege schappen in de supermarkt zorgden voor frustratie. Eerst kreeg de staking nog bijval, maar na verloop van tijd sloeg begrip om in gemopper. Inmiddels is het leed geleden. Gevulde winkelwagens sussen zelfs de knorrigste magen.
Maar er dreigt een volgende, verontrustender staking. De schappenvullers gaan het bijltje erbij neergooien. Niet het leger scholieren dat met vullen het zakgeld aanvult. Dat zou nog te overzien zijn. Het gaat om uitval van onmisbare werkers aan het begin van de voedselketen.
Het merendeel van het voedsel in de supermarkt hebben we te danken aan de bijen. Geen bestuiving, geen oogst, geen gevulde schappen. Zo simpel is het. Deze onmisbare seizoenarbeiders dreigen te stoppen. Niet vanwege onvrede over loon of CAO. Maar omdat het einde van de bij bijna nabij is. Da’s niet alleen slecht nieuws voor de uitstervende bij, maar ook voor ons. Het is to bee or not to bee. Zonder gevulde supermarkt blijft er van onze overlevingskansen bar weinig over.
Ik moet bekennen dat ik in het verleden bruut ben omgegaan met onze gevleugelde voedselvoorzieners. Ik was een jaar of zes en holde op blote voeten over een zomers grasveld. Opeens voelde ik een gemene steek en zag door tranen met tuiten heen een driftig zwart/geel wezentje vastgepind aan mijn voetzool. Schrik en pijn wonnen het van medelijden met de zieltogende werkster. Ik had geen idee dat ik een schappenvuller had omgebracht.
Mijn misdaad blijkt zelfs nog wreder. Gedragsbioloog Lars Chittka bestudeerde 30 jaar lang de familieleden van de door mij geplette bij. Hij beschrijft zijn bevindingen in zijn boek ‘Het bewustzijn van de bij’. Wat blijkt? De bij is intelligent, herinnert zich verleden, anticipeert op de toekomst, leert en lost problemen op, herkent bloemen en menselijke gezichten, communiceert, heeft emoties en voelt pijn.
Ik voel me nu al dagen postuum bezwaard. Blijkbaar heb ik destijds een complete kolonie in diepe rouw gedompeld. En ze weten wie ik ben!
Als boetedoening en als bijdrage aan de overlevingskansen van de bij doe ik een plechtige belofte.
De rest van mijn leven zal ik flink de bloemetjes buiten zetten.
Gerda Lether